Szaleństwo z roztańczonym Panem Michałem… 🙂 Kliknij by wejść na stronę www – Przedszkole w Łęcznej Casper
Galeria w roli głównej … Casperki, znajdź swoją pociechę, oceń komentuj i polecaj
<script>(function(i,s,o,g,r,a,m){i[’GoogleAnalyticsObject’]=r;i[r]=i[r]||function(){(i[r].q=i[r].q||[]).push(arguments)},i[r].l=1*new Date();a=s.createElement(o), m=s.getElementsByTagName(o)[0];a.async=1;a.src=g;m.parentNode.insertBefore(a,m)})(window,document,’script’,’https://www.google-analytics.com/analytics.js’,’ga’);ga(’create’, 'UA-90568817-6′, 'auto’);ga(’send’, 'pageview’);</script>
Taniec – układ rytmicznych ruchów ciała, powstających spontanicznie pod wpływem bodźców emocjonalnych lub świadomie wyrażających pewne stany psychiczne, skoordynowanych zazwyczaj ze zrtymizowaną muzyką lub tylko elementem rytmicznym. Ruchy te mają wartość estetyczną i symboliczną, i są w danej kulturze uznawane za taniec przez wykonawców i odbiorców. Tańce mogą być podzielone i opisane ze względu na rodzaj choreografii, rodzaj ruchów lub historyczne pochodzenie.
Od kiedy socjologia podzieliła czynności ludzkie na przyrodzone i kulturalne, taniec zaliczono do czynności kulturalnych. Najprostszy podział, jakiego można dokonać, to wyodrębnienie trzech odmiennych sfer działalności ludzkiej, w których się rozwinął: religia, rozrywka i sztuka. W każdej z nich pełni inne funkcje. Nie jest to podział ani precyzyjny, ani wyczerpujący. Taniec może być także formą terapii (choreoterapia), zaś dla niektórych ludzi jest po prostu pracą. Elementy tańca występują w niektórych dyscyplinach sportu jak: łyżwiarstwo figurowe, pływanie synchroniczne i gimnastyka artystyczna. Taniec jest zaliczany do ćwiczeń rekreacyjnych mających bardzo korzystny wpływ na zdrowie psychofizyczne. W wyniku ruchu ciała w tempie zgodnym z muzyką można wyrazić swoje uczucia, a z samego ruchu czerpać dużą przyjemność.
Głównym elementem tańca jest ruch ciała wykonawcy, może on być bardziej lub mniej skoordynowany, szybszy lub wolniejszy, ale zawsze celowy. Drugim elementem tańca jest rytm. Taniec można też nazwać formą komunikacji niewerbalnej.
Początki
Archeologiczne dowody na początki tańca pochodzą z 3300 r. p.n.e. i są to malowidła nagrobne przedstawiające figury taneczne. Przed wynalezieniem pisma, taniec był ważnym elementem przekazywania historii z pokolenia na pokolenie. Wykorzystanie tańca w ekstatycznych stanach transowych i uzdrawiających rytuałach (jak zauważono dziś w wielu współczesnych kulturach prymitywnych, w brazylijskim lesie deszczowym, na pustyni Kalahari) również były ważnym czynnikiem rozwoju tańca. Ludzie tańczyli po to, by sprowadzić deszcz w czasie suszy (tzw. taniec deszczu), czy też spowodować wzrost urodzaju i zapewnić pomyślność łowów. Wojownicy tańczyli, żeby wzbudzić w sobie odwagę przed walką.
Odniesienia do tańca można znaleźć w bardzo wcześnie spisanej historii; grecki taniec jest opisywany przez Platona, Arystotelesa, Plutarcha i Luciana. Do wielu wydarzeń związanych z tańcem odnosi się Biblia oraz Talmud. Z neolitu zachowały się naczynia z chińskiej ceramiki, na których są przedstawieni tancerze trzymający się za ręce. Taniec w starożytnych Chinach był związany z magią i rytuałami szamańskimi, i to właśnie w ich języku jako pierwszym zostało zapisane słowo taniec.
W ciągu pierwszego tysiąclecia p.n.e. w Indiach, powstało wiele tekstów, które były próbą skodyfikowania aspektów życia codziennego. Bharata Muniego Natyashastra (dosłownie tekst dramaturgii) jest jednym z wcześniejszych tekstów. Taniec odgrywał ważną rolę w kulturze indyjskiej, co można wyczytać z tego tekstu. Tekst omawia różne gesty (mudry) i klasyfikuje ruchy różnych kończyn. Tradycja tak silna do tej pory zachowała się w Indiach, gdzie w dalszym ciągu odgrywa ważną rolę w kulturze (rytuały) a w szczególności w rozrywce (Bollywood). Wiele innych form tańca współczesnego pochodzi od tańców etnicznych.
W kulturze europejskiej najwcześniejsze wiadomości na ten temat pochodzą od Homera, który w Iliadzie opisuje grecką choreę. Inny opis tańca, jaki dotrwał do naszych czasów pochodzi ze Starego Testamentu i odnosi się on do króla Dawida tańczącego przed Arką Przymierza.
Niektórzy słynni tancerze to: Isadora Duncan, Margot Fonteyn, Wacław Niżyński, Mahmud Esambayev, Rudolf Nuriejew i Anna Pawłowa.
Źródło: https://pl.wikipedia.org